Resident Evil 1996 yılından beri aramızda olan hemen hemen herkesin aşina olduğu oldukça köklü bir seri. 1996’da Shinji Mikami’nin oluşturduğu bu seri, çıktığı günden bu yana devrimsel işlere imza attı. İlk Resident Evil ile ortaya atılan envanter sistemi daha önce denenmemiş bir iş olmasa da o zamana kadar yapılmış en iyisiydi. Ayrıca metroidvania türünden açıkça esinlenmiş, içinde kendimizi kaybedebileceğimiz üç boyutlu bir harita tasarlama fikri herkesi oldukça heyecanlandırmıştı. Oyuncular, oyunun geniş ve dallanıp budaklanan haritasında zorlu tuzaklar ve zombilerle cebelleşirken aynı zamanda bulmacaları çözmeye çalışacaklardı. Tüm bunları harika tasarlanmış bir oyun içi ekonomi ve kaynak yönetimi sistemi ile birleştirince ortaya günümüze kadar varlığını sürdürmüş bir şaheser olan “Resident Evil” serisi çıkmış oldu.
Tabii ki Resident Evil her zaman ilk gün olduğu gibi zirvede olmadı. Seri oldukça çalkantılı bir süreçten geçerek bu günlere geldi. Ara oyunlar ile birlikte seride tam otuz oyun bulunmakta. Serinin içinde, batılı stüdyoların yaptığı ya da o ekolden gelen kötü oyunlar da yer alıyor. Kötü dememin sebebi bu oyunların hiçbir şekilde Resident Evil kültürünü yaşatmıyor ve yansıtmıyor olması. Bu kültürün ne olduğunu ve nasıl oluştuğunu başka yazılarımızda daha detaylı konuşmak için şimdilik burada bu konuya ara veriyorum. Çünkü daha 2005 yapımı orijinal Resident Evil 4’ten ve serinin otuzuncu oyunu olma niteliği taşıyan Resident Evil 4 Remake’ten bahsetmemiz lazım.
Remake Ne Yapmış?
Adından da anlaşılacağı üzere 2023 yapımı Resident Evil, bir remake. Yani aynı oyunun; hikâye, oynanış bölüm tasarımı gibi temel unsurlarının değiştirilip yeniden ele alındığı bir başka hali. Şunu belirtmeliyim ki Resident Evil 4 Remake orijinal oyunun hikâyesine ufak eklemeler ve değiştirmeler yaparak yeniden yorumlasa da oynanışta büyük geliştirmeler yapmış. Harita baştan aşağı tekrardan düzenlenmiş ve kilit noktalar birbirlerine bağlanmış. Haritanın Resident Evil 8’deki gibi birbiriyle bağlı olması ve zaman zaman geriye dönülebilmesi oynanışı desteklemiş.
Yapımcı ekip oyuna orijinalinde bulunmayan yepyeni mekanikler eklemiş. Bu durum, ben dahil birçok fanı endişelendirmiş olsa da oyuna ferah bir nefes aldırmış. Hatta yapılanlar, oyuna o kadar oturmuş ki insanın içinden, ”Bir oyun on sekiz senenin ardından ancak bu kadar güzel günümüze uyarlanabilirdi.” demek geliyor.
Orijinal Resident Evil 4
Shinji Mikami’nin yer aldığı son Resident Evil oyunu olan 4. oyun, aynı zamanda seriyi sabit kamera açısından kurtaran ilk oyun oldu. Konu Resident Evil gibi otuz oyunluk bir seri olunca tabii ki Capcom bundan önce de farklı kamera açıları kullanmayı denedi ancak hiçbiri Resident Evil 4’teki kadar devrimsel bir kullanım sunmuyordu. Yeni üçüncü kişi omuz üstü kamera ile oyuncu, karakteri kontrol ettiğini daha net anlıyor ve bunu yaparken de kontrollerden ödün vermiyordu. Nişan alma boyutu değiştiği için hedefler ve düşmanlar ıskalanabilmekteydi. Bu durum oyunu daha gerilimli bir hale getiriyordu. Zaten korku unsurunu çaresizlik ve gerilim üzerinden vermeye çalışan bir oyun için bu harika bir fırsattı.
Resident Evil 4 için, şu an günümüz aksiyon-macera oyunlarında gördüğümüz çoğu mekaniği getiren ya da o zamandan kullanabilen ilk oyunlardandır desek yanlış olmaz. Çünkü Resident Evil 4, oyuncuya çok çeşitli bir savaş sistemi ve bununla birlikte gelen stratejiyi sunmaktaydı. Resident Evil 4 savaş sistemi ufak çaplı bir sandbox gibi işliyordu. Arenada önceden kurgulanan neredeyse hiçbir şey yoktu. Oyuncu envanterinde bulunanlara göre kendi stratejisini belirlemek zorunda kalıyordu. Oyunu oynarken çoğu kez mermi harcamamak için düşmanlara bıçakla giriştiğimi hatırlarım. Muhtemelen bunu Resident Evil 4 oynayan herkes içgüdüsel olarak yapmıştır.
Tüm bunlara, günümüz oyunlarında bile görmekte zorlandığımız düşman tepkiselliği eklenince Resident Evil 4 bambaşka bir deneyime dönüşüyordu. Savaş sistemi için “sandbox” benzetmesinin ne kadar yerinde olduğunu; lineer olarak hikâyesini anlatan bir oyunun, hikayesinde verebileceği her şey bitmesine rağmen oyuncular tarafından tekrar tekrar oynanmak istemesinden anlayabilirsiniz. Resident Evil 4 savaş sistemini o kadar iyi kurgulamıştı ki oyuncular sunulan deneyimi tekrar tekrar tatmak istiyordu.
Devrimsel Savaş Sekansları
Resident Evil 4’te düşmanlar kafa, kol, ayak, omuz gibi noktalardan vurulduğunda farklı tepkiler veriyordu. Atılan her mermiye organik şekilde tepki veren düşmanlar oyunun en kritik noktasıydı. Çünkü tasarımcılar bu tepkiselliği oynanışa yedirmeyi çok iyi başarmıştı. Kafadan vurulan düşmanlar, ana karakterimiz Leon’un ölümcül tekmelerine karşı savunmasız kalıyordu. Kol ve omuzdan vurulan düşmanlar ellerindeki silahı düşürüyor böylece daha az tehlikeli hale geliyordu. Özellikle ellerinde dinamit tutan düşmanlar iyi bir nişancı karşısında resmen kalabalık düşman gruplarını temizlemek için bir fırsata dönüşüyorlardı. Oyuncu bir platformun ucunda bulunan düşmanları ayaklarından vurarak o platformdan düşmelerini sağlayabilirdi. Ayrıca Resident Evil 4, patlayıcı unsurlar ile oyuncuya çevreyi efektif şekilde kullanma imkânı da veriyordu. Merdivenleri tekmelemek, pencereden atlamak, düşman saldırılarından kaçmak veya zayıflamış düşmanlara “bitirici hamle” yapmak da bu çevre etkileşimlerinden bazıları.
Bölüm Tasarımlarındaki Çeşitlilik
Resident Evil 4 çevre tasarımı olarak da oldukça çeşitli ve katmanlıydı. Oyuna tekinsiz bir İspanyol köyünde başlıyor, yaşanılan terslikler sonrasında gölde bir tekne gezisine çıkıyorduk. Ayrıca ormanın derinliklerindeki kaleye gitmemiz gerekiyordu. Orada uzunca bir süre Ramon Salazar ve kültistler ile uğraştıktan sonra da oyuna deneylerin yapıldığı bir adada son veriyorduk. Tasarlanan her seviyenin oyuncuya vermek istediği farklı bir duygu vardı. Ayrıca her seviyenin kendisine özgü ve karakteristik düşman çeşitleri bulunuyordu. Köyde tekinsizlik hakimken kale kısımlarında labirent gibi dallanıp budaklanan genişçe tasarlanmış yapıdan kaynaklı görkemlilik ve göz alıcılık hakimdi. Adadaki tesiste ise oyuncunun kafasındaki soru işaretlerini ve tehditleri ön plana çıkartacak bir yapı hakimdi.
Düşman Çeşitliliği
Oyun, düşman ve yaratık çeşitliliği konusunda her fırsatta bir Resident Evil oyunu oynadığımızı hatırlatıyordu. Güçlü rejeneratif yeteneklere sahip “Regenerators”, trol benzeri “El Gigante”, devasa deniz yaratığı “Del Lago”, parazit enjekte edilmiş köylüler ve kültistler bunlardan en akılda kalıcıları. Serinin geleneksel zombilerinden farklı olarak köylüler saldırılarımızdan kaçabiliyor, motorlu testereler ve silahlar kullanabiliyordu. Ayrıca toplu olarak çalışma ve birbirleriyle iletişim kurma yeteneğine de sahiplerdi. Görüldüğümüzde bizi diğerlerine işaret edip bağırmaları ve lazerimizden kaçıp manevra yapmaları onların birer canlı olduğunu her fırsatta biz oyunculara hatırlatıyordu. Zombiler kadar güçlü ve zor ölen düşmanlar değillerdi ancak kalabalıklardı ve etrafımızı kolayca sarabiliyorlardı. Oyunun zorluğu da burada başlıyordu. Resident Evil 4’ün giriş bölümündeki o meşhur savaş sekansının bu kadar popüler olmasının bir diğer sebebi de kesinlikle zombiler yerine parazitli köylülere karşı savaşıyor olmamız.
Resident Evil 4 Remake
Evet, bir türlü Remake’ten bahsetmeye başlayamadık ama Resident Evil 4 Remake‘in işini ne kadar iyi yaptığını anlatabilmem için öncelikle orijinal oyunun neden bir klasik olduğunu anlayabilmemiz gerekiyordu. Şimdi bakınca Remake’in üstüne ne kadar büyük bir sorumluluk aldığını ve böyle bir klasiği tekrardan yapmanın ne kadar zor olduğunu umarım daha iyi anlatabilmişimdir. İncelemeye geçmeden önce akıllardaki soruyu gidereyim. Resident Evil 4 Remake oyun dünyasının şu ana kadar görmüş olduğu muhtemelen en iyi remake projesi. Firmaların sektöre ve oyunlara olan yozlaşmış bakış açıları hesaba katılırsa Resident Evil 4 Remake uzun bir süre tahtını korumayı başaracak gibi duruyor.
Geliştirici ekip, Shinji Mikami’nin ayak izlerini özenle takip etmiş ve derslerine iyi çalışmış. Bir yandan oyunun iskeletini korurken bir yandan da günümüze nasıl uyarlayabilecekleri üzerine fazlaca kafa yormuşlar.
Yapımcı Nasıl Bir Yol İzlemiş?
Resident Evil 4 Remake, ana oyunun temel hikaye örgüsü ve harita konumlarını koruyor. Ayrıca çoğu konuda büyük değişikliklere gittiği de bir gerçek. 2005 yapımı oyunu, Remake’ten hemen önce bitirmiş biri olarak bu gözüme çarpan bir kısım oldu. Ekip, hikâye olarak gereksiz ve oyunun temasına uymayacağını düşündükleri bazı kısımları çıkartmış. Bu da ilk oyundaki tempo problemlerine güzel bir çözüm olmuş.
Eski oyunda gördüğümüz çoğu ikonik yer Remake’te de bulunuyor. Ancak bu konumlara ulaşmamız için kullandığımız rotalarda hatta bazen bu konumların kendilerinde çeşitli değişikliklere gidilmiş. Aralara zaman zaman puzzlelar eklenip oynanış çeşitlendirilmiş. İlk oyunun sevenleri, oyunun haritasındaki bu yeni yorumu eminim beğeneceklerdir. Şahsen ben yeni versiyonun Resident Evil ruhuna daha uygun olduğunu düşünüyorum.
Oynanış
Resident Evil 4 Remake’te tuttuğumuz her silahın ağırlığını hissedebiliyoruz. Kontroller gelişmiş ve daha rahat hale gelmiş. Ancak oyun, hala bir Resident Evil oyununda olduğumuzu hatırlatacak kadar ağır. Yani Resident Evil oyunlarındaki klasik karakter ağırlığı devam ediyor. Resident Evil oyunlarının bu yönünü her daim beğenmişimdir. Oyuna ekstra bir gerilim unsuru katmak için eklenen güzel bir dizayn tercihidir. Bununla birlikte Resident Evil 4 Remake orijinalinde olan neredeyse bütün mekanikleri korumuş. Üstüne bıçak mekaniği, yeni yan göreveler, yenilenen boss savaşları, yeni silahlar, crafting ve bulmacalar eklemiş. Bölüm tasarımları baştan aşağı değişmiş ve daha detaylı hale gelmiş. Oyundaki kaynak yönetimi kısımları crafting gibi eklemeler ile daha detaylı ve kritik bir hal almış.
Karakterimiz Leon’un, orijinal oyunun aksine yeniden yapımda nişan alırken yürüyebilmesi oynanışa yeni bir soluk katmış. Eski oyunda karakterimiz sabit kaldığı için düşmanlar agresifliklerini daha geç gösteriyor ve oyuncuya alan tanıyabiliyorlardı. Ancak Remake böyle bir kısıtlamaya sahip değil. Dolayısıyla düşmanlar bu durum hesaba katılarak çok daha agresif hale gelmiş. Kolayca organize şekilde çevrenizi sarabiliyorlar ve arkadan/ önden sizi yakalayıp gafil avlayabiliyorlar. Bu da sürekli tetikte ve çevrenizi iyi analiz ederek oyunu oynamanızı gerektiriyor.
Yeni Eklenen Bıçak Mekaniği ve Gizlilik
Resident Evil 4’te bıçağımız, oyundaki olmazsa olmaz bir silahtı. Değerli mermilerimizi harcamak yerine yere düşen düşmanları hacamat etmek oyundaki başlıca unsurlardan biriydi. Bıçak kullanımındaki bu yenilik ile artık bıçağımız olmadan elimiz ayağımız bağlı kalıyor diyebilirim. Çünkü artık bıçağımız ile savuşturma, gizli saldırı, bitirici vuruş ve düşmandan kurtulma gibi şeyler yapabiliyoruz. Ancak bunları yaparken değerlendirmemiz gereken bir değişken var. O da bıçağımızın dayanıklılık seviyesi. Bıçağımız bu eylemlerden birini yaptığımızda ya da saldırıda bulunduğumuzda kırılabiliyor. Endişelenmenize gerek yok çünkü istediğiniz zaman gidip satıcı abimizde bıçağınızı para karşılığında tamir ettirebiliyorsunuz. Bunun yanında çevreden bulabileceğiniz ekstra bıçaklar da bulunmakta. Bu bıçaklar daha dayanıksız ancak ana bıçağınız ile yapabileceğiniz her türlü eylemi onlarla da yapabiliyorsunuz.
Bıçak her daim hızlı ve güvenli bir yol sunuyor. Ancak düşmana yakalandığınızda bıçağınız kırıldıysa ya da kullanmak istemiyorsanız kurtulmak için bir yolunuz daha bulunmakta. Ekranda çıkan tuşu tekrarlayarak düşmanın gardını düşürebilir ve ondan kurtulabilirsiniz. Dikkat edin bu canınızın bir kısmına mal olacak.
Aynı şekilde oyun biz oyunculara basit bir gizlilik opsiyonu da sunuyor. Seviye tasarımı yapılırken düşmanlar bu gizlilik mekaniğini kullanabileceğimiz şekilde yerleştirilmiş. Opsiyonel olsa da işleri baya kolaylaştırdığı ve oyuna uyan bir mekanik olduğu yadsınamaz bir gerçek.
Hikaye
Resident Evil 4’te en çok beklediğim kısım oyunun hikayesinde yapılacak değişikliklerdi. Çünkü böyle bütçeli bir oyunda B sınıfı bir Hollywood aksiyon filmi senaryosu görmek istemiyordum. “Yakışıklı ana karakterimiz bakalım ABD başkanının güzel kızını kötü adamların elinden kurtarabilecek ve dünyaya huzuru getirebilecek mi?” Hikayesinden daha farklı bir hikaye görmek çok isterdim. Evet, hikaye içindeki bazı kilit noktalarda ufak değişiklikler var ancak hikaye yine klasik seyrini koruyor. Sanırım zayıf olmasa da oyunu eleştirebileceğim sayılı noktalardan birisi tam da burası. Hikaye ne kadar görece bizi çok tatmin etmese de Sinematografi, sunum ve sinematiklerin kullanımı, olarak oyun resmen çağ atlamış. Animasyon filmi kalitesindeki görsellik ile bu kullanılan teknikler birleşince yapımcı ekip ders niteliğinde bir iş ortaya çıkarmış.
Artık Resident Evil 4’te de Crafting Var
Biz oyuncuların Resident Evil 4 Remake’te hesaba katmamız gereken yeni bir kaynak yönetimi denklemi bulunmakta. Daha önce Resident Evil 2 Remake’te ve Resident Evil Village’da kullanılan crafting mekaniğinin bir benzeri Resident Evil 4 Remake’te de bulunmakta. Ölen düşman ve kutulardan, mermilerin yanında barut da çıkabiliyor. Çıkan barutu çevreden topladığımız kaynaklar ile birleştirdiğimizde çeşitli mermi tipleri ve bombalar elde edebiliyoruz. Bu oyuncunun kendi stratejisini kurmasını sağlayan bir eklenti olmuş. Ayrıca Resident Evil 4’ün script olmayan mantığı ile çok uyumlu çalışıyor. Bu mekanik sayesinde ortaya iyi kurgulanmış ikilemler çıkabiliyor.
Gelecek savaş için hangi mermi tipine daha çok ihtiyacım olur? Envanter kapasitem doluyor, acaba bu eşyaları kullansam ya da satsam mı? Bombaya mı yoksa mermiye mi daha fazla ihtiyacım olur? Bunlar ihtimaller içinden sadece bazıları.
Günümüze Uygun Arayüz ve Kısayollar
Resident Evil 4 Remake çok daha düzgün bir arayüz ile biz oyuncuların karşısına çıkıyor. İlk oyun ipucu verme ve oyuncuyu yönlendirme konusunda oldukça ketum davranırken yeni versiyon oldukça bonkör. Menüler arasında geçiş çok akıcı ve oyun yapabileceklerinizi her fırsatta size hatırlatıyor. Ayrıca silahlar arasında geçiş yapabilmeyi kolaylaştıran kısa tuşların gelmesi ile artık oyunun yarısı envanter ekranında geçmeyecek. Oyun kolunuzda bulunan yön tuşları ile kolayca silahlar arasında geçiş yapma imkanınız bulunmakta. İlk oyuna bunu bilerek mi eklemediler yoksa böyle bir şey akıllarına mı gelmedi bilmiyorum. Ancak yeni versiyonda bunun eksik olması büyük bir hata olurdu.
Resident Evil 4 Artık Daha Organik Bir Oyun!
Gelişen teknoloji ile Resident Evil 4 Remake çok daha organik çalışan bir oyuna dönüşmüş. Ana Karakterimiz Leon’un hareketlerinden, silahını düşmanın yakınlığına göre ayarlamasına kadar çoğu şey düşünülmüş. Silah ile bıçak geçişleri arasında elimizdeki eşyayı kılıfa koyma süresi gibi detayları bile oyuna eklemişler. Leon’un savaş esnasında düşmanlarla konuşması ve etrafa laf atması güzel bir detay olmuş. Yani Capcom third person kameranın hakkını sonuna kadar vermiş. Elimizde oldukça akıcı kontrollere sahip bir karakter var. Hatta karakter akıcılığı konusunda oyun Sony’nin büyük bütçeli oyunları ile yarışacak seviyede diyebilirim. Özellikle bazı animasyonlarda göreceğiniz detaylar ağzınızı açık bırakacak türden.
Göz Alıcı Görsellik
Hazır görsellik ile alakalı bir kısma girmişken oyunun görselliğinden de bahsedelim. Resident Evil 4 Remake, RE Engine’in bütün nimetlerinden faydalanmakta. Oyunun grafik ayarları kısmında çoğu oyunda bulunmayacak çeşitlilikte özelleştirme seçenekleri bulunmakta. Böylece kendi sisteminize göre en optimize ayarları ortaya çıkartabiliyorsunuz.
Remake’in yaptığı bir diğer harika iş ise ışıklandırmalar ve kaplamaların kalitesi. Özellikle köy bölümünde ışıklandırma ve sis efektleri o kadar iyi tasarlanmış ki kendinizi o depresif ortamın içine kaptırıveriyorsunuz.
Ayrıca düşman tasarımları üzerinde de fazlaca durulmuş. Her bir düşman özenle hazırlanmış ve her birinin bir karakteristiği var. Bu detay seviyesi bir Resident Evil oyununun olmazsa olan parçalanma detayları üzerinde de bulunuyor. Düşmanların içinde bulunan parazite kadar en ufak detay tasarlanmış.
Başarılı Harita Tasarımı Tercihleri
Resident Evil 4 güzel bir ilerleyiş dengesine sahip. Harita, düşmanların yerleri ve genel oyun dizaynı anlamında oyuncuyu sürekli zorlayacak şekilde ayarlanmış. Ayrıca puzzleları ve haritadaki geriye dönüşleri oyuncuya aralar vermek için güzel bir şekilde kullanmışlar.
Benim en çok heyecanlandığım ve Resident Evil 4 Remake’in; orijinal oyunun arkasına sığınmayan, kendi başına ayakları üzerinde durabilen bir oyun olduğunu anladığım yer “Göl” bölümü oldu. Çünkü göl bölümüne kadar lineer ilerleyen oyun, göl bölümünden sonra ufak çaplı bir açık dünyaya dönüşüyor. Yapımcı ekip bu açık dünyayı tasarlarken tahminimce yeni God of War’dan oldukça esinlenmiş. Bu da oyun üzerinde oldukça uğraşıldığının bir kanıtı.
Envanter Yönetimi
Envanter yönetimi kısımları orijinal oyun ile neredeyse aynı durumda. Buram buram nostalji kokan o kutucuklara eşyalarınızı tek tek sığdırmaya çalışmak çok keyifli olmuş. Ancak yapımcı bir yerden sonra muhtemelen “Yeter” diyeceğimizi düşünmüş ve otomatik düzenleme seçeneğini oyuna eklemiş. Bu üşengeç oyuncular için güzel bir kaçış noktası olacaktır.
Tüccardaki Değişiklikler
Resident Evil 4 orijinalinden biraz daha farklı bir alışveriş dinamiğine sahip. Önceden her şey para ile alınabilirken artık bazı spesifik ve değerli eşyaları “Spinel” denilen bir mineral taş ile alabiliyoruz. Spinelleri tüccarın verdiği çeşitli yan görevleri yaparak ve nadiren de olsa çevreden bulabiliyoruz.
Şahsen oyuncuyu yan görev yaptırmaya yönlendiren güzel bir dokunuş olmuş. Çünkü yan görevler sayesinde haritanın her yerini en detaylı şekilde gezebiliyoruz. Gözümüzden en ufak detay bile kaçmamış oluyor. Bunların zorunlu tutulmaması da güzel olmuş.
Oyunda topladığımız her bir değerli taşı çeşitli parçalarla birleştirip daha yüksek fiyatlara satabiliyoruz. Bu durum ilk oyunda da vardı ancak gözden kaçması çok kolay bir detaydı. Şahsen ben ilk oyunun yarısında fark etmiştim böyle bir şey yapabileceğimizi. Yeniden yapımda bu durum oyuncuya açıkça belirtilmiş.
Sonuç
Capcom’un dağılıp Arap saçına dönen seriyi yedinci, sekizinci oyunlar ve ilk oyunların yeniden yapımları ile tekrardan toplamaya çalıştığını biliyoruz. Şu ana kadar serinin özüne dönerek oldukça iyi iş çıkardıkları da bir gerçek. Dördüncü oyunun yeniden yapımının iyi olacağını başından beri biliyordum. Çünkü yapımcı ekibin kadrosu, Resident Evil 2 Remake’i yapanlar ile neredeyse aynı insanlardan oluşuyordu. İkinci oyunun yeniden yapımı ders niteliğinde bir işti. Aynı ekibin, dördüncü oyunu Mikami’nin yolundan sapmadan ve üstüne kat kat koyarak yapması çok muhtemeldi.
Nitekim ortaya çıkan iş beklediğimden de üst düzey bir işti. Adeta orijinal oyuna bir saygı duruşuydu. Bana sık sık tebessüm ettirdi ancak bu sadece nostaljiden dolayı değildi. Oyuna yeni eklenen mekaniklerin ve değiştirilen yerlerin oyunun atmosferine, vermek istediği hissiyata ve mesaja nasıl uyduğunu gördükçe daha da duygulandım. Belli ki yapımcı ekip de bizden biriydi. Resident Evil serisi ile büyümüş ve gerçekten tutkulu insanlardan oluşuyordu. Capcom, tekrardan tüm sektöre özenle yapılmış bir işin neler başarabileceğini göstermiş oldu. Bakalım sırada neler var. Beşinci ve altıncı oyunun başarısızlıklarından sonra aslında bu oyunları sıfırdan ele alsalar hiç fena olmazdı sanırım. Siz ne dersiniz?
