Supraland Six Inches Under gerçekten eşsiz bir oyun. Yaratılan dünyasıyla, grafik stiliyle, diyaloglarıyla ve oyun yapısıyla hiçbir oyunu muadili olarak gösteremem. Tabii ki benzediği ve ilham aldığı oyunlar var. Zelda’nın keşif hissi, Metroid’in harita yapısı ve Portal’ın bulmacalı tarzı bunlardan en öne çıkanları. İlk oyun çok keyifliydi ve bu ikinci oyunun da ilkinden aşağı kalır yanı yok. Oyunda bir çocuğun bahçesinde oyuncaklarla oluşturduğu bir dünyada yer alıyoruz. Bu renkli dünyada bulunan bölgelerdeki bulmacaları çözmeye çalışıyorsunuz. Bulmacaları çözmek gerçekten yaratıcı çözümler gerektiriyor. Bunun güzel tarafı bulmacaların birden fazla çözümleri olabiliyor. Hatta geliştiricilerin hesaplamadığı bir yolla bile bulmacayı çözebilirsiniz. Ama bunları yaparken bulmaca oyunundan ziyade Supraland, keşif oyunuymuş gibi hissettiriyor.
Serinin geçtiğimiz günlerde çıkan ikinci oyunuyla birlikte David Münnich, Supraworld adını verdiği bu oyun dünyasını büyütmeye devam ediyor. David Münnich, ilk oyunu neredeyse tek başına geliştirmişti. Bu ikinci oyunu da yine fazla büyük olmayan bir ekiple geliştirmiş ama dediğine göre bu oyundaki rolü ilk oyuna göre daha küçükmüş.
Fırlatmaya Son 3, 2, 1…
İlk Supraland oyununun sonunda mavi ve kırmızı krallıkların birleşiminden sonra ikinci oyunda tesisatçı olan mavi bir karakteri yönetiyoruz. Uyandırıldıktan sonra fırlatmaya hazır olmamız söyleniyor. Tabii ki roketle fırlatılacak kişi, ilk oyundaki ana karakterimiz kırmızı prensten başkası değil. Yani oyunun hikâyesi Supraland Crash ek içeriğiyle aynı yerden başlıyor. Bir dizi olay dönüyor ve kırmızı prens roketle Crash’te yer alan turuncu dünyasına giderken mavi ve kırmızı halkı da yer altına düşüyor. Oyunun isminden de anlaşılacağı üzere 6 inç aşağı desek daha doğru olur. Aşağıda renkleri olmayan yeni bir yeraltı ırkıyla tanışıyoruz.
Supraland Six Inches Under’ın girişini oynarken oyunun diyaloglarını ne kadar sevdiğimi hatırladım. Çünkü oyunun en güçlü olduğu şeylerden biri diyaloglar. Yeni bir bölgeye girdiğimde yaptığım ilk iş tüm karakterlerle konuşmak. Genelde sadece tek cümle söyleseler de o kadar yaratıcı ve komikler ki onlarla mutlaka konuşmalıyım hissi yaratıyorlar. İlk oyuna göre de diyaloglardaki esprilerin sayısı artmış ama kalitesi düşmemiş.
Yeraltı dünyasına düştükten sonra tekrar yukarı çıkabilmek için bizden yardım isteniyor. Yeraltı dünyasında hiyerarşik bir sistem mevcut. Yeraltının baronu aşağı sınıftaki insanların paralarını sömürerek onları fakirleştiriyor. Biz de, hem yeraltındaki karakterlere yardım etmeyi hem de yukarı çıkmanın yollarını arıyoruz. Yeraltına düştükten sonra dönen geyikler de hayli komik.
Kazma Kürekle Olmaz Bu İş
Oyunun bundan sonrası tamamen keşif ve bulmaca odaklı ki oyunun kendisi de bu aslında. Her bölgede, bir sonraki bölgeye geçiş için yardımcı olacak aletler elde ediyoruz. Supraland Six Inches Under’a önceki oyundan farklı olarak devre bulmacalarında kullanabileceğimiz elektrik silahı ve kazma eklenmiş. Ayrıca ana hikâyeyi bitirdikten sonra hâlâ toplayabileceğimiz bir alet ve birkaç geliştirme kalıyor. Fakat oyundaki bulmacaların çoğu yine önceki oyunda var olan aletler üzerine kurulmuş. Mesela kazmayla belirli yerleri kazıp ayrıca kazmayı fırlatabiliyoruz. Ancak bunların efektif kullanıldığı neredeyse hiç bulmaca yok. Kazma fırlatmayı ilk aldığımız kısım dışında kullandığımı hatırlamıyorum.
Supraland Six Inches Under’ın ilk oyundan en büyük farkı düşmanların neredeyse hiç olmaması, hâliyle oyunun içeriği de otomatikman azalmış. Bu yüzden bu oyunda biraz hayal kırıklığına uğradım doğrusu. Acaba ilk oyunun dövüş kısımları çok sevilmemiş miydi de azaltmışlar? İlk oyunda düşmanlar bir bölgeye girdiğinizde tekrar canlanıyorlardı ve bölgede rahatça gezemiyordunuz. Aklıma gelen tek mantıklı açıklama bu. Ancak bu tercih yüzünden oyunun en önemli sorunu ortaya çıkıyor. Dövüşler azaldığından sandıklardan çıkan geliştirmeler pek bir işe yaramıyor. Çünkü geliştirmelerin çoğu savaşlarda yardımcı olacak cinsten ama oyunda neredeyse hiç savaşmıyoruz.
İlk oyundaki gelişim hissiyatını çok seviyordum. Girdiğiniz her delikte oyunun sizi ödüllendirmesiyle keşfetme hissiyatı çok keyifliydi. Ancak burada yine aynı sorun karşımıza çıkıyor. Geliştirmeler önemsizleştiğinden gizli bölgeleri araştırmak için gerekli motivasyonu bu oyun sunamıyor. Mesela ilk oyunda neredeyse her sandık çok önemliydi ve bu yüzden hepsini hevesle açıyordum. Bu oyunda ise başta açtığım sandıklara sevinsem de sonradan işe yaramadıklarını görünce etrafı keşfedip sandık aramak biraz önemsizleşmiş. Bu sebeple oyundaki keşfetme duygusu biraz kırılmış.
Gözüm Seni Bir Yerlerden Isırıyor
Supraland Six Inches Under’da bulmacalar ilk oyuna göre daha kolay gibi geldi. Ayrıca bulmacaların zorluğu daha düşük olduğundan bu oyun, ilk oyundaki kadar duraksamıyor. İlk oyunda ve özellikle Crush DLC’sinde her adımında takıldığım bulmacalar vardı. Daha küçük bölgelerde olduğumuzun da etkisiyle bulmacalarda ne yapacağınızı bulmak daha kolaylaşmış olabilir. Son iki bölgenin birkaç yerinin zorlukları ilk oyunu hatırlatan tarzda. Sandık toplama ve opsiyonel bölgeler ise asıl zorlayan kısımlar. Fakat yine söylediğim gibi bunların hepsini yapmak için bir motivasyon sunamıyor oyun.
Oyunda ana hikâye bölgeleri dışında opsiyonel olarak tamamlayabileceğiniz bölgeler bulunuyor. Yani oyun sonu içeriği de mevcut. Bu oyunun bir artısı aslında ama oyuna doğal bir şekilde yedirilememiş. Çünkü ilk oyundaki harita çok daha bütün bir yapıya sahipti. Belki de Supraland Six Inches Under’ın başta DLC olarak düşünülmesi yüzünden böyledir. Geliştiricilerin söylediğine göre bu oyun başta DLC olarak düşünülmüş ama daha sonra içerik büyüdükçe ana oyuna çevirmişler. Daha önceden DLC olduğunu bu yan bölgelerden hissettiriyor. Ama içerik büyüdükçe bir ana hikâye ekleyip bir oyuna çevirmişler gibi. Bazı karakterlerle bu bölgeleri bağlamaya çalışsalar da opsiyonel bölgeler ana haritadan biraz ayrık gibi duruyor.
Önceden açıkladığım üzere oyundaki gelişim pek bir şey ifade etmediğinden oyun, bu bölgeleri de tamamlamak için yeterli isteği veremiyor. Tabii ki bir oyunda başarılı bir şekilde yapılmış fazladan içeriğin olması her zaman iyidir. Ama buna rağmen oyunun içeriği ve süresi ilk oyuna göre daha kısa.
Ayrıca yeni oyunda can sistemi değişmiş ya da değişmiş gibi göstermişler. Önceki oyundaki yüzlük sistemden ziyade eski oyunlardaki gibi kalp sayısı var. Ama her hasar yediğimizde tek bir canımız azalmıyor. Düşmanın verdiği hasar bir kalpten fazla olabiliyor. Yani aslında sahip olduğumuz kalpleri yine bir bar gibi düşünebiliriz. Etraftaki sandıklardan kalplerimizi artırabiliyoruz. Ama oyunda pek fazla düşman olmadığından canımızın olup olmaması da pek önemli değil. Zaten her düşmanla karşılaştığımızda hemen yakınında canımızı doldurabileceğimiz aletler bulunuyor.
Bir Maceranın Daha Sonu
Grafiklere baktığımız zaman az da olsa gelişme var. Kaplama kalitesi olarak ilk oyundan bir tık önde. Onun dışında grafiklerde pek fark göremedim. Müzikler de öyle ahım şahım değil ama yeni bir bölgeye girdiğinizde kendini hatırlatıyor. Oyunda neredeyse hiç bug bulunmuyor. Zaten oyuna, çıkışından sonra 3 gün boyunca güncellemeler geldi. Benim denk gelmediğim birçok bug da böylece temizlenmiş oldu. Grafik olarak zaten öyle ahım şahım olmasa da performans açısından gayet iyi. İlk oyunun optimizasyonu bu kadar iyi değildi. Bu oyunda o da giderilmiş. Ama grafiklerin düşüklüğüne çok da aldanmayın çünkü pek de düşük sistem istemiyor. Orta ve üstü sistemlerde akıcı bir şekilde oynayabilirsiniz.
Normalde 32 liraya satılan ve Türkçe dil seçeneği bulunan Supraland Six Inches Under, şu anda indirimle 27,20’ye alabilirsiniz. Kısaca ilk oyunu sevenler bunu da sevecektir. Fakat düşmanların artırılmasından ziyade azaltıldığını görüp hayal kırıklığına uğrayabilirsiniz.
