Zombili oyunların sıklaştığı 2010`lu yıllarda ilk defa karşımıza çıkan bir oyun gösterilmişti. Dead Island ismi işte o zaman meşhur olmuştu. E3 2011 de duyurulup bizlerle buluşan Dead Island, bir hayli de sevilmişti. Ardından DLC`lerle oyunu zenginleştiren stüdyo, E3 2014`de o meşhur fragmanı bizlere göstermişti. Ne olduysa zaten ondan sonra oldu. Bir bahtsızlıktır ki stüdyo arka arka kötü olaylar zincirine takılı kaldı. Kimilerinin dalga konusu, kimileri tarafından da kötü ithamlarla suçlansa da sonunda bizlerle buluşmayı başardı. Summer Game Fest`te gösterildikten sonra tekrardan heyecanlar yükseldi ve sonunda da elimizde bir çıkış tarihi verildi. 21 Nisan da bizlerle buluşmayı başarmıştı. Gelin hadi bu oyunu iyice irdeleyelim.
KENDİNE ÇEKEN BİR DÜNYA
Oyunumuzun hikaye kısmına birazdan değineceğim ama başta demek istediklerimden bir tanesi de şehrin atmosferi. İlk oyuna göre farklılıktan bir tanesi adada değil Los Angeles`da geçmesi. Hollywood’undan Venice sahiline, rıhtımından Bel-Air’ine kadar Los Angeles’ın ikonik birçok mekânı oyuna çok güzel bir biçimde aktarılmış. Belki bazılarımız için ilgi çekici gelmeyebilir ama bu tema zombiyle birleşince kafa dağıtmalık bir oyun çıkmış bence ortaya. Görsel olarak da büyüleyen bir atmosfer olmasa da göz yormayan ve mekanları da kötü göstermeyen görselliğe sahipler. Tabii ki de en büyük artısı açık dünya yerine alan alan, bölge bölge dizayn edilmesi. Türünün diğer örneklerinin aksine açık dünya yerine böyle bir tasarım yapmış olmaları ve bölümlerin küçük, detaylı ya da ilerleyişi kolaylaştırması gibi artılarının yanı sıra oyunun yeni nesilden daha çok eski nesil hissettirmek gibi eksileri de yok değil.
Kısaca oyunun açık dünyası hakkında bunları diyebiliriz. Bizi yormasa da gezmesi sıkıcı olabiliyor. Zira artık aynı toplanabilir şeylerin peşine düşünce de grafiklere bakmak dışında pek bir şey yapamıyoruz.
EH DENEBİLECEK BİR HOLLYWOOD HİKAYESİ
Sürekli olarak “Hell-A” şeklinde bahsedilen Los Angeles’da hikayemiz pek de büyüleyemiyor bizleri. Her ne kadar Hollywood desek de klişe bir hikaye var karşımızda. Kısaca bahsetmek gerekirse, oyunda uçak kazasından kurtulan altı karakterden birini seçiyoruz. Bunlar: Amy, Jacob, Dani, Ryan, Carla ve Bruno. Her birinin, maksimum sağlık, kritik şans ve daha fazlası dâhil olmak üzere oyunun temel istatistiklerine dayanan farklı güçlü ve zayıf yönleri var. Hikayeye herhangi bir etkisi olmuyor sadece tip olarak bizleri tatmin ediyor. Ama oyun FPS olduğu için bunun da bir önemi kalmıyor. Herhangi bir etkisi yok dedim ama diyologlar arasında her karakter kendi fikirlerini kendi nüanslarıyla ifade ediyor. Bunu da artı olarak ekleyebiliriz.
Az önce de dediğim gibi oyuna bir uçak kazasıyla başlıyoruz. Diğer kazazedeleri bulup onlara yardım etmeye çalışırken bir zombi tarafından ısırılıyoruz. Ancak farklı bir yanı var ki, bağışıklığımız olduğunu anlıyoruz ve geri kalanlar gibi dönüşmüyoruz. Bir yerden tanıdık geldi bu hikaye ama konumuz bu değil. Bu andan itibaren yetkilileri bulup neler olduğunu öğrenmek, yardım istemek ve belki de bir tedavi oluşturabilmek için hikayemiz başlıyor. Daha fazla yazmak istiyorum lakin hem spoiler olmasın hem de aksiyona ve biraz da oynanışa geçmek istiyorum.
VURDULU KIRDILI AKYİYON
En sevdiğim olayla başlayayım. Parçalama animasyonları ve kan efektleri. Vuruş hissi pek olmasa da çeşitli silahlarla farklı malzemeleri kombinlediğimiz bir ekran var. Ve bu farklı farklı silahlar demek. Bu da otomatik olarak kombat animasyonlarının bir nebze de olsa güzelleşmesi anlamına geliyor. Evet fazla bir kombat çeşitliliği yok. Yani hangi silahı yaratırsak yaratalım, alırsak alalım, el kol dövüş stilimiz aynı. Fakat vurduğumuzda düşen kollar, kopan kafalar ve etrafa kanların sıçraması gibi olaylar baya bir oyunu güzelleştirmeye yetiyor. Ama yazının başında da dediğim gibi bu anlattığım dövüşlerin hepsi kafa dağıtmaya yarıyor. Yani canınız sıkkınken girip de oynarsanız feci bir şekilde eğlenebilirsiniz. Ama takıntılı bir oyuncuysanız, çok fazla tekrara düşen animasyonlar ve kol baş gibi birbirini tekrar eden kopma efektleri sizi rahatsız edebilir. Ekstradan aksiyonu değiştiren bir olay daha var. O da yetenek kartlarımız.
GARİP BİR YETENEK DUYGUSU
Farklı hissettiren ama iyi mi kötü mü bilemediğim konulardan birisi de yetenek kartları. Oyunun hikaye kadar önem verdiği olaylardan bir tanesi olduğu bayağı belli oluyor. Diğer kahramanlarla ortak kullanabildiğimiz kartlar haricinde kahramana da özel kartlar bulunmakta. Bu arada bunlar bayağı çeşitli olmuş diyebilirim. Çünkü her kartın karaktere uyguladığı bir yetenek olabiliyor. Bir de az önce dediğim gibi şahsa özel yetenekler var. Onlar düşmanlar arasında sıkışıp kaldığımızda belli bir tuşa basıp, 5-10 saniyeliğine kullanabildiğimiz bir etken olarak bulunuyor. Güzel mi derseniz? Yani her yeri bir kerede kan gölüne çevirip parçalayabiliyoruz. Hep dediğim gibi stres atmaktan ileri gitmiyor maalesef. Ancak oyunun da önem verdiği unsurlardan biri olduğunun altını çizelim. Çünkü oynanış ya da dinamik gibi etkenlere farklılık katabiliyor.
SON KARAR
Evet geldik son kararımıza yani “oyun güzel mi” sorusuna. 6-7/10`luk bir oyun bana göre. Ne çok sıkıldım ne de çok zevk aldım. Bu arada değinmedim ama co-op da oynayabiliyoruz. Ki bence şansınız varsa deneyin daha da eğlenceli olabiliyor. Çünkü 12-15 saat arasında bir bitirme süresi olan oyunu co-op ile 35-40`lara kadar uzatabiliyorsunuz. Yan görev de işin için girince bir nebze verdiğiniz paranın karşılığını alabiliyorsunuz. Bu arada oyunun Türkiye fiyatı da 429 ₺. Yani bence şuan diğer oyunları da göz önünde bulundurursak güzel bir seçenek olabilir. Son bir şeye daha değinmek istiyorum: Optimizasyon. Ben PC üzerinden test ettim oyunu ve son zamanlarda çıkan The Last of Us veya Star Wars gibi sıkıntılı oyunların yanında bayağı temiz buldum. Herhangi bir bug ya da oyundan atmaya denk gelmediğimi söylemek isterim. Zira son zamanlarda çıkan oyunlara bakarsak artık büyük bir husus olmaya başladı ve bu oyunun da bunu güzel bir şekilde başardığına inanıyorum.
