Kıyamet sonrası ortaya çıkan Arcadia isimli robot dünyasında geçen Haiku the Robot, metroidvania türünde bir oyun. Tabii bu dünyadaki neredeyse tüm robotları virüsler ele geçirmiş. Bizim sevimli karakterimiz Haiku da, virüs yüzünden yozlaşmış bu dünyayı kurtarmaya çalışıyor. Bir de bu dünyanın yaratıcıları var ki sürprizbozan olduklarından o konulara girmeyeyim. Yani kısaca oyunun hikâyesini takip etmek isterseniz merak ettirmiyor değil.
Oyunda, temeli Souls oyunlarına ait olsa da aynı Hollow Knight’ta olduğu gibi yolculuğunuz esnasında farklı farklı NPC’lerle karşılaşıyorsunuz. Bu NPC’lerin de kendilerine ait görev serileri oluyor. Gerçi Hollow Knight’taki kadar derin anlam ve hikâyeler barındırmıyorlar ama en azından oyunun dünyasını daha canlı kılıyorlar.
Söyle Robot ve Öyle Gir
Haiku, gerek can doldurma sistemi olsun gerekse eşya sistemi olsun ilhamını Hollow Knight’tan alan bir oyun. Ama keşke düşman tasarımı ve dövüş sistemini de Hollow Knight’tan alsaydı. Ana karakterimiz Haiku, öyle uçup kaçan bir tip değil. Elimizdeki kılıçla sadece tek bir vuruş stilimiz var. Yani hareket ve dövüş kabiliyetlerimiz sınırlı. Düşmanlar da saldırı çapımıza göre tasarlandıklarından onların da çeşitliliği düşük.
Düşman türlerine burada ekstra bir parantez açmak lazım. Çünkü düşman türlerinin az olması dışında bunların saldırı çeşitleri de az ve birbirlerine benzerler. Oyundaki düşmanların çoğu size doğru koşan türlerden oluşuyor. Geliştiricilerin düşmanları tasarlarken pek de yaratıcı olmadıklarını söylemek lazım. Boss dövüşleri ise oyunun uzunluğuna göre yeterli sayıda. Onlar tabii ki normal düşmanlardan daha çok keyif veriyorlar ama bir iki tanesi dışında zorlayan yok.
Elektrikler Mi Kesildi?
Haiku’nun eşya sisteminin Hollow Knight’a benzediğiniz söylemiştik. Bu oyunda da robot olduğumuzdan çip slotlarımız bulunuyor ve bulduğumuz çiplerle pasif yetenekler kazanabiliyoruz. Tabii metroidvania bir oyun oynadığımızdan bir de haritanın belirli yerlerini açabileceğimiz ana yetenekler de kazanıyoruz. Bu yeteneklerle kendimizi patlatabildiğimiz gibi halat atıp uzun mesafeler kat edebiliyoruz. Ancak bu yetenekler dövüşlerde kullanabileceğimiz kadar kullanışlı değiller. O yüzden oynanış, bu yeteneklerle de maalesef çeşitlenmiyor.
Harita ve bölüm tasarımı mükemmel değil ama yeterli seviyede. En azından doğal hissettiriyor. Fakat harita çok büyük olmasa da haritada seyahat etmek ve hızlı seyahat bana o kadar rahat gelmedi. Çok sık ölmeseniz de kayıt noktaları birbirlerinden uzak ve kayıt noktaları arasında gitmek uğraştırıcı. Özellikle başlarda bu sıkıntıyı yaşasanız da oyun ilerledikçe alışıyorsunuz. Düşmanları kesmek de bir yerden sonra kolaylaşmadığından oyun ilerledikçe uğraştırıcı geliyorlar. Bu yüzden bir süre sonra kesmek yerine hızlıca kaçıyorsunuz.
Oyun sonradan açılır dedim ama keşif hissi ve haritayı fethetme hissiyatı dışında beni oyunda tutan bir şey olmadı. Bu yüzden oyunu erkenden bırakma şansınız yüksek. Her şeye rağmen özellikle keşif hissiyatının iyi olmasıyla ben oyundan keyif aldım. O da ben bu türü ekstra sevdiğimden ancak türe yeni olanlar için oyun biraz karmaşık gelebilir. Türe aşina olanlar için ise Steam’de 32 TL’ye satılan oyunu 7-8 saatte bitirebileceğinizden indirimlerde almanızı tavsiye ederim.
Son olarak Doctor Strange in the Multiverse of Madness incelemesini merak edenler buradan okuyabilirler.
