Bu iblislerin kafası hiç çalışmıyor. Hadi Doom Guy ile yıllarca uğraştınız yetmedi, bir de üstüne Hellsinger ile uğraşıyorsunuz. Siz gerçekten iflah olmazsınız.
Metal Hellsinger ilk duyurulduğunda Doom esintilerini hemen hissetmiştim. Fakat Hellsinger’ın farklı yaptığı bir şey vardı. Ritme göre düşman avlamak! Yıllardır arkada müzik açıkken oynadığım oyunlarda kendi kendime ritme göre vuruş yapmaya çalışırdım. Yapımcılar bu konsepti beğenmiş olacak ki direkt oyununu yapalım demişler. Yaptığımız ritimli vuruşlara göre çalan gitar, bateri ve vokal müzik… Bir de üstüne ünlü Metal müzik yıldızlarının oyunda olacağını öğrendiğimde heyecan yapmamak için hiç bir sebep kalmamıştı.
Metal Hellsinger iki yıldır çıkmasını merakla beklediğim oyunlardan bir tanesiydi. Game Pass kütüphanesine eklenmesi ile birlikte fırsat bu fırsat diyerek oyuna giriştim. Daha ilk dakikasından beni içine çeken yapımı 7-8 saat oynayarak bitirdim. Eksiklikleri her ne kadar göze batsa da, bittikten sonra bende pozitif bir etki yarattı. Şu anda bile bu incelemeyi yazarken arkadan oyunun müziklerini dinleyip sahneleri kafamda canlandırmaya çalışıyorum. Dilerseniz oyunla ilgili düşüncelerime geçelim.
Hellsinger Cehennemi Birbirine Katmaya Geliyor
The Unkown diğer bir adıyla Hellsinger, oyuncu tarafından kontrol edilen karakterimiz yarı insan yarı iblis bir arkadaşımız. Nasıl olduysa bir şekilde cehennemin en şiddetli savaşlarının döndüğü bir ortamda kendisini buluyor. Uzun bir süre tutsak kalıyor ve çıldırmaya başlıyor. Bu da yetmezmiş gibi bir de Red Judge adlı iblis lorduna sesini çaldırıyor. Üzgün ve sinirli olan karakterimiz Paz (kendisi konuşan bir kurukafa) isimli yoldaşıyla tanışıyor. İntikam ateşiyle yanıp tutuşan Hellsinger, ortalığı kasıp kavurmak için Paz ile birlikte müziğin gücünü kullanıyor. Güzel bir origin hikayesi öyle değil mi?
Ritme Ayak Uyduran Uzun Yaşar
Metal Hellsinger’ın ana oynayış mekaniği ritme göre ateş etmeye dayanıyor. Bunun için görsel olarak ve sesli olarak ateş etmeniz gereken zamanı iyi takip etmeniz gerekiyor. Ritme uyduğumuz sürece düşmanlara daha çok hasar veriyoruz ve hasar kat sayısını arttırıyoruz. Derseniz ki ben bunlar ile uğraşamam rastgele sıkıp geçmek istiyorum bu sefer de düşmanlar mermi süngerine dönüşüyor.
Kombomuzu 16X’e kadar katladığımız zaman silahlarımız tatmin edici hasarlar vurmaya başlıyor. Ayrıca çarpan her arttığında müzik seviyesi de artıyor. 2X’de sadece gitar mırıldanıyor, 4X’de bateri giriyor, 8X’de müzik şiddetleniyor 16X’de ise Vokal dahil oluyor.
Oynayışta en çok canımı sıkan şey bazı şeylerin çok tekrara düşmesi oldu. Fakat bölüm süreleri ortalama 15-20 dakika arası olduğu için zaten ne olduğunu anlamadan oyunu bitirmiş oluyorsunuz. Burda oynayışı etkili kılan şey farklı müzikler oluyor. Fakat her müziğin ritminin oyuna uyduğunu söyleyemem. 8 bölüm için 9 adet farklı müzik çalıyor (boss savaşı ve ara sahne müzikleri hariç). Bu 9 müziğin sadece 5’i oyuna çok iyi uyum sağlıyor.
Müzik Albümü Alana Oyun Hediye
Metal müzik severler oyunun artist kadrosundan ne denli bir çılgınlığın içinde olduklarını anlayacaktır. Oyunu 7-8 saat gibi bir sürede %100 olarak bitirdim. Oyunu oynamadığım sürede ise bu sürenin en az iki katını sadece yapımın müziklerine ayırdım. Artık kalıplaşmış olan “Mick Gordon Level” tam olarak bu oyun için geçerli. Doom serisinin müzikleri bizi gaza getiriyor olabilir ama Hellsinger’da müzik bizzat biziz. Yaptığımız kombolar müziğin tonunu hatta vokalini bile belirliyor. Besteciler ve yapımcılar müzikleri oyuna bu kadar iyi entegre ettiği için çok şanslıyız. Kişisel favorimi de sizlerle paylaşmadan geçmek istemiyorum.
Stygia ft Alissa White-Gluz from Arch Enemy
Silahlar ve Bölüm Tasarımı
Oyunun tekrara düştüğünden daha önce bahsetmiştim. Biraz daha bu konuyu detaylandırmak istiyorum. Doom’dan örnek verecek olursak, silahların bazıları bazı düşmanlara çok vururken bazıları ise yetersiz kalıyor. Her bir düşmana farklı şekilde yaklaştığımız için oyun her daim dinç kalıyordu. Fakat Hellsinger için aynı şeyi söyleyemiyorum. Çünkü her bölüm için yanımıza sadece 2 silah alma hakkımız bulunuyor (Paz ve kılıcımız hariç. Onlar her bölüm kesin olmak zorunda). Bu da sadece belli bir silaha yapışıp kalmamıza sebep oluyor. Zaten düşman çeşidi az bir de üstüne silah çeşitliliği az olunca sıkılmamak imkansız bir hal alıyor.
Her bölümün kendine özgü bir karakteristik özelliği bulunuyor. Birisi lavlarla kaplıyken bir diğeri buz tutmuş bir dağın eteğini andırıyor. Hellsinger çevre ve kaplama kalitesi bakımından oldukça başarılı bir iş çıkarmış. Fakat her bölümde bize yeni tanıtılan düşman tipi bir öncekini çok andırıyor. Bir önceki ateş ederken yeni gelen kalkan kullanıyor. Bir önceki yerde koşarken yeni gelen uçabiliyor vb. gibi. Her bölümde o ortamın karakteristik özelliğini taşıyan düşman tipleri görmeyi tercih ederdim. Yine Doom’dan örnek verecek olursak (çünkü oynayış mantığı çok benzer) karşımıza çıkan her bir düşman tipi öncekinden çok farklı oluyor. Onun saldırı patternini tam çözdüm derken bir diğeri çıkıp geliyor. Keşke Hellsinger bunu da dikkate alsaydı.
Her bölümü bitirdiğimizde o bölümün ek olarak açılan 3 adet bölüm bulunuyor. Bu bölümleri bitirdiğimiz takdirde sigil mühürlerini açıp farklı buildler oluşturabiliyoruz. Fakat oyuna etkisinin çok fazla olduğunu söyleyemem. Yazımızı okuduğunuz için teşekkür ediyorum. Ayrıca henüz bakmadıysanız Moonscars incelememize buradan bakabilirsiniz.
