Sizi birazcık 2018 yılına götüreyim. Marvel’s Spider-Man’in ilk oyununa. 4 tane büyük Batman Arkham oyunundan sonra ilk defa bir oyun en iyi süper kahraman oyunu tanımını eline geçirmişti. Kimilerine göre bu kavram değişebilir ama Spider-Man cidden en iyi süper kahraman oyunlarında birisi yani bir başyapıttı. Hikaye sunumu, animasyon, açık dünya, ağ atmak ve en önemlisi ise bunların hepsini sonuna kadar hissettiren özgürlük duygusu. Ne kadar da eksiği olsada cidden muhteşemdi. 2 sene sonrası ise basit bir spin-off oyunundan ibaretti Spider-Man: Miles Morales. 4-5 saatlik hikayesiyle ve hemen hemen aynı oynanışla (venom gücü hariç) resmen bizi ikinci oyuna hazırlıyorlardı.
Ve artık 2021‘de günyüzüne çıkmıştı. 2 Spideman’i de aynı anda yöneteceğimiz o oyun. Marvel’s Spider-Man 2. Çok az şey bilmemize rağmen herkes çoktan hype’a katılmıştı. Ama cidden son 5-6 aya kadar 2 senedir kimse hiçbir şey bilmiyordu. Tek sorun ise devam oyunundan ziyade bir DLC gibi hissettirmesiydi. Zaman gelmişti. Çıktı oynadık bitirdik. Peki ya sonuç neydi? 5 sene önceki oyunun aynısı mıydı? Yoksa yeni bir tarz mı bekliyordu bizleri. Şunu şimdiden diyeyim hala en iyi süper kahraman oyunu. Bencesi bu tabii ki.
Bir Avcı, Bir Uzaylı ve Bir Örümceğin Hikayesi
Marvel’s Spider-Man 2, ilk oyundan 1 yıl, Miles Morales hikayesinin ise 9 ay sonrasında geçiyor. Peter’ı öğretmen Miles’ı ise öğrenci olarak yakalıyoruz oyunun başında. Miles Morales’in Rhino kovalamacasını basit bir günlük olay seviyesinde bırakacak kadar büyük çaplı, şehir çapında bir tehdit ile uğraşmaktayız. Ama Sandman biraz garip davranıyor, hatta korkmuş gibi. Peter ve Miles onu durdurduğunda ise gerçekten kendisinin bazı sorunları olduğu ortaya çıkıyor. Bir avcı tarafından tuzağa düşürülmüş ve kendisini kaybetmesine sebep olan bir problemi var. Asıl oyun bundan sonra başlıyor artık. New York’un azılı çetelerinden çok Peter ve Miles’ın gençlik sıkıntılarıyla, psikolojik dertleriyle, ekonomik buhranlarıyla uğraştığımız bir serüven bizi bekliyor. Sandman’in hikayesine yan görevden de devam edebiliyoruz zaten. Ve artık Kraven ile tanışıp oyunumuzun baş kötüsünü öğrenmiş oluyoruz.
Aradığı gerçek avı kendi çevresinde bulamayan Kraven, ekibini de toplayıp New York’a gelmiş ve iyi kötü, doğru yanlış ayrımı yapmadan güçlü avların peşinde. Bu avlar arasında ilk oyundan da alışık olduğumuz kötülerden; Sandman, Scorpion, Shocker, Mr. Negative, Lizard gibi isimler bulunuyor. Bu kadar düşman serbest kalınca, Örümcek Adam’ın problemleri de artıyor tabii. Hikaye kısmı burada ikiye ayrılmış gibi duruyor. Peter ve Miles. Peter’dan başlamak gerekirse, işler birazcık karışık. Geçtiğimiz oyunda halasını kaybeden Peter, May’in evine taşınmakta buluyor kendini. Mary Jane’i ise kendisiyle yaşamaya ikna etmeye çalışıyor. Uzun süredir arkadaşlarına “Avrupa’da” tatildeyim deyip aslında tedavide olan Harry Osborn’un dönüşü, iş hayatında problemler yaşayan Peter’a sunduğu sürpriz ve ikilinin birlikte çalışmaya başlaması ise “sonunda işler yoluna giriyor” düşüncesini getiriyor akıllara. Tabii burada bahsedilen Peter olduğu için işler sonradan sarpa sarabiliyor. Peter adına, daha fazla spoiler girmek istemiyorum ama şunu diyebilirim. Kraven ile olan mücadelemiz, gelişen olaylar sonucu simbiyot kostümünü elde etmemiz ve simbiyotun etkisindeki Peter Parker’ın içine attığı bütün olayların öfkesinin yavaş yavaş açığa çıkması çok güzel bir şekilde sunulmuş hikayeye.
Hikayenin Miles Morales tarafına gelirsek, burası birazcık kısa kalıyor. Peter’a göre bir tık daha iyi aslında. Üniversiteye başvuru yapıp katılmaya çalışan Miles, Peter’ın eğitiminde de yeni bir Örümcek Adam olma yolunda ilerlemekte. Peter’ın yaşadığı ruhsal değişimler karşısındaki tepkilerini görüyor, okuduğu okulun kişisel kahramanı olma yolunda ki gayretini görüyoruz. Ayrıyetten bi önceki oyunda da babasını kaybettiği gerçeğiyle hala yüzleşmekte olup o sıkıntıyı asla yenemiyor.
Oyunculuklar … Görevler…
Oyunculuk cidden çığır açmış bir durumda. Peter Parker’ı canlandıran Yuri Lowenthal, Miles’i canlandıran Nadji Jeter, MJ’i canlandıran Laura Bailey ve Kraven the Hunter’ı canlandıran Jim Pirri gibi. Venom kaldı diyeceksiniz ama ona ayrı bir başlık da inceleyeceğim. Her neyse saydığım ve daha fazlası karakterlerin el, yüz ve mimik gibi hareketleri, oyuncularla karakterleri birbirine bağlıyor. Tabii ki de bir parantez de Insomniaca’a açmak istiyorum. Grafiklere değineceğiz ama bu animasyonları alıp bizlerle buluşturmak apayrı bir alkışı hakkediyor bence. Muhteşem grafikler ve harika atmosferlerle güzel bir örümcek adam deneyimi yaşattığını söyleyebilirim.
Gelelim görevlere ve bunların çeşitliliğine. İlk olarak şunu araya sıkıştırayım. İlk oyuna göre yan görevler dahil olmak olmak üzere boss çeşitliliği bir tık artmış. Evet belki de bir Spider-Man oyununa göre yeterli ama günümüz oyunlar arasında yetersiz kaldığını söyleyebilirim. Hikaye görevleri hakkında da pek konuşmak istemiyorum. Hem spoiler açısından hem de ana görev yani bi zahmet versinler gereken özeni diyorum ve yan görevlere geçiyorum. Yan görev kalitesi ehh denilebilecek bir kalitede. Aralarında 2-3 tane güzel bulunan var ki, ileride Spider-man oyunlarını ilgilendirebilecek bir yan görev hikayesi olduğunu söyleyebilirim. Onları kesinlikle oynayın derim. Cidden o tarafta spoiler olmasın diye bahsetmiyorum ama çıtayı yükseltebilmişler bir önceki oyuna göre. Peki ya bunun dışında var mı bir şeyler? Hayır. Bence hayır yani. Bir önceki oyunlarda olan sable mekanlarını basma görevi bu oyunda kraven mekanlarını basmaya dönüşmüş. Oyunun başında Sandman ile kapıştıktan sonra etrafa saçılan kum kalıntılarını temizleme gibi birazcık oyuna alıştırma tarzı bir serüven eklenmiş. Ve benim en çok beğendiğim Spider-bot`ları toplayı sonunda çok güzel bir hikayeye bağlanan bir serüven daha olduğunu söylebilirim.
We Are Venom!
Bu oyunu 2021 yılında ilk defa gördüğümde hayır abi şuan değil Venom`un sırası bu kadar erken değil diye içimden söyleniyor ve oyun çıkana kadar da içim içimi yiyordu. O kadar ikinci oyun için karakter katoloğu varken cidden Spider-Man hayranlarının zevki dorukta yaşatacak kötüyü neden son oyuna saklamadın ki. Norman Osborn`un Green Goblin`i bence bu oyun için yeteri kadar iş görebilirdi. Ama hayırdı bunun cevabı. Şimdiden hypeı elde edip çok sattırmaktı oyunu yapan firmanın amacı. Yani düşüncem değişti mi diye sorarsanız? Bence güzel işlenmiş bir kötü vardı bu oyun için elimizde. Onu söyleyebilirm. Hikayede ki korkunç tavrı ve acımasız hali cidden senaristlerin Venom`a bu oyun için ne kadar da değer verdiğini gösteriyordu. Önüne gelene saldırması, dövüşmesi ve özellikle hikayede ki bir kısımda bize oyunun kontrolü elimize vermesi… Off yani. Cidden harika bir deneyimdi benim için. Ben şahsen Spider-Man karakterine göre Venom`dan oynanış olarak daha çok zevk aldığımı söyleyebilirim. Venom cidden görünüş olsun hikayede ki amacı olsun çok güzel yazılmış bir villian olmuş. Az öncede aksiyon demişken bir de oynanışa geçelim hazırsanız.
Arkham`sı Spıder-Man Aksiyonu
Başlık garip geldi değil mi? Kendileri her ne kadar artık batman oyunu çıkarmasada biz bu oynanışı arkham serisine borçlu olduğumuzu düşünüyorum. Çünkü hala çok fazla esintilerini taşımakta. Bu yüzden böyle koydum yani başka pek bir özelliği yoktu. Peki ya asıl konumuza geçersek ilk oyundan farkı ne bu aksiyonun? Belirli düşmanlar bazı tür becerilere karşı zayıflar. Örneğin elektrik ya da simbiyot saldırıları gibi. Bu da dövüşlere ekstra bir dokunuş yaparak aldığınız keyfi arttırıyor. Hiçbir yönüyle devrimsel sayılmayacak bu özellik, yine de oyuna hoş bir zorluk daha katıyor ve sizi bekleyen görevler için hangi güçlerin, hatta hangi Spider-Man’ın daha uygun olduğunu düşünmenizi sağlıyor. Ama Spider-Man oyunu için en büyük yenilik kısayol tuşları olmuş diyebilirim. Artık gadget ve özel güçlerimiz L1`e basılı tutmak yerine L1+X,O gibi tuşlarla halledebiliyoruz. Hem Peter için hem de Miles`in Venom güçleri için oyunun akıcılığını bozmadan güzel bir yenilik olmuş. Bu arada Peter için venom suitten de bahsedetmeden geçmeyeyim çünkü oynanış olarak güç fark ettiriyor. Miles’ın zaten sahip olduğu yetenekleri yüzünden başta çok büyük bir fark hissedilmiyor ama Peter ile oynarken o güç hissiyatının etkisini hissediyoruz. Bu arada bol bol öleceğinizin garantisini verebilirim. Özellikle daha önceki oyunlardan dolayı düşmanları hafife alıyorsanız almayın derim. Zira bırakın kaslı düşmanları, minik düşmanlar bile normal modda bayağı zorluyor. Hem yetenekleri hem gereçleri gelişmiş; öte yandan çevre unsurlarını da kullanıyorlar. Yani spidey hislerinize bu oyunda daha fazla ihtiyaç duyacaksınız. Bu arada buraya bir ama koymak istiyorum. O da oyundaki bazı güç dengesizliği. Evet oyanış olarak zevkli ama göze çarpan eksikliği yok mu? Tabii ki de var. Onlardan birisi de MJ. Peter`la belki de elli kere vurup anca hallettiğimiz düşmanları MJ ile tek elektro şok ile bayıltmamız… Mantığa sığan bir düşünce yapısı değil yani. Eksikliğinden de bahsettiğimize göre gelelim dövüşteki en büyük yeniliğe yani “parry” sistemine.
Saldırıdan kaçınmak için kullandığımız “dodge” her zaman yeterli olmuyor. Mesela alev silahının menzilinde kaçınarak kurtulmak mümkün değil. Bu gibi sarı renkle belirtilen “kaçınılamaz” saldırıları görünce olabildiğince hızlı L1 tuşuna basıp savuşturma moduna girmemiz ve rakibin saldırısını durdurarak geri saldırmamız gerekiyor. Başlangıçta buna alışmak zor gelebilir ama düşmanların verdiği yüksek hasarları görünce hızla adapte olacaksınız. Birde ben ekleyeyim bir şey daha. İlerde “crushing attack” denilen savuşturulamaz saldırılar gelince ortalık karışıyor bilginiz olsun. Boss mücadeleleri de benzer şekilde zor ama eğlenceli. Ve yeterince sayı olarak bi tık az ama tatmin edici. Kimi zaman düşman o kadar fazla saldırı yapıyor ki “abicim bi saniye müsade edersen vurmak istiyorum” diye yere bırakıyorsunuz kendinizi. Daha oyunun en zor zorluk seviyesini bile açmadan, bu kadar güçlü olmanın lüzumu var mı diye düşündürtüyor insana. Ekipmanlarımız, yeteneklerimiz ve geliştirdiğimiz karakter özellikleri ile her mücadele geçilebilir seviyede olduğununda altını çizeyim.
Örümcek Kardeşlerin Yetenek Ağacı
Bu kısma çok değinemiyeceğim. Çünkü çok fazla verilebilecek bir bilgi yok. En başta Peter ve Miles`in ayrı ayrı olmak üzere yetenekleri var. Tabii ki bunlar karakterlerimizin hikayedeki gidişatına göre ilerledikçe açılıyor. Miles`in Venom gücü olsun, Peter`ın Symbiote gücü olsun hikayenin gidişatına göre açılmakta. Öte yandan bir de hem Peter hem de Miles`ın ortak yetenek ağacı var. Burda uçma, kaçma gibi yetenekleri açabiliyoruz. Ki daha kulanışlı olduğunu söyleyebilirim. Ayrı ayrı ağ atma veya hızlı uçma gibi özellikleri açmak cidden can sıkıcı olabilirdi. Ama bir kusuruna da değinmek istiyorum. Bazı çabalayıp aldığımız yetenekleri oyunun çoğu bölümünde kullanmamızın gerek olmadığını görünce ister istemez moral bozabiliyor. Bu olayı bir tık geliştirip önümüze koyabilirlerdi diye düşünüyorum.
Son Karar
Peki hala Playstation 5’e de ayrı bir parantez açmam gerek. Özellikle mevzu bahis örümcek hissi olunca, Dualsense, kalitesini burada konuşturuyor. Spider-Man ile attığınız her adımda Dualsense dokunsal geri bildirimi ile harika dönüşler alıyorsunuz. Çevrede ağ atarak dolaştığınızda veya bir yayanın yanından geçtiğinizde sürekli harika tireşimlerle sizi oyunun içine dahil ediyor. Dövüş anlarındaki aksiyonu ve gelen hislerden zaten bahsetmiyorum bile. Sadece DualSense yeteneği yok tabii. Playstation 5’in grafik gücü de bu oyunda kendini parlatıyor. Oyun görsel açıdan çok zengin duruyor, hem çevre detayları hem karakter modelleri ve yüz animasyonları fazlasıyla güzel. Kalite ve performans modları da yerli yerinde çalışıyor. 30 FPS`de bile çok akıcı bir deneyim sağlıyorsunuz. Ve tabii ki SSD… Spider-Man 2 de diğer Playstation özel oyunları kadar hızlı bir oyun ve teknik tarafta da bu hıza harika adapte olmuş bir optimizasyon var. Yükleme süresi diye bir şey yok, karakter geçişleri süper bir hızda. Yani teknik tarafta da son dönemlerde en iyi performans veren harika optimize edilmiş bir oyun olduğunu söyleyebilirim.
Kısaca Spider-Man 2, son dönemde oynadığım açık ara en keyifli oyun oldu. Spider-Man hayranları yüksek ihtimalle çoktan oyunu alıp oynadılar. Ancak hala almadıysanız ve fiyatından dolayı şüpheleriniz varsa, pişman olmayacağınızı rahatlıkla söyleyebiliriz. Çünkü gün geçtikçe bu fiyatın artacağını da göz önünde bulundurmanız gerekiyor. Yani arkadaşlar her şeyiyle dopdolu, eksiğiyle ve artısıyla güzel bir süper kahraman oyunu ile başbaşa kaldığımızı rahatlıkla söyleyebilrim.
